அத்தியாயம் 03

- June 03, 2025

அகிலாண்டேஸ்வரியின் அறைக்கு வந்தான் மாதவன்...

சோஃபாவில் கால் மேல் கால் போட்டவாரு கம்பீரமாக அமர்ந்தார் அகிலாண்டேஸ்வரி... அவரின் முன்பு அமைதியாக நின்றான் மாதவன்...

"மாதவா!... கட்சி வேலை எப்படி போயிட்டுருக்குது" என்று அகிலாண்டேஸ்வரி கேட்க...

"சுமாரா தான் பாட்டி இருக்குது... நாளைக்கு பிரச்சாரத்துக்கு போகனும்... ரெண்டு மூணு முறை பிரச்சாரத்துக்கு போனாத்தான் மக்கள் மனசுல நாம நிப்போம்" என்றான் மாதவன்...

"அப்பவும் மக்கள் மனசுல நிக்க முடியாது மாதவா... நீ ஜனங்க மனசுல நிக்கனும்னு நினைச்சி கோடி ரூபா கொடுத்தாலும் அதை தூசி தட்டுற மாறி அடுத்த வேலையை பாத்துட்டு போயிடுவாங்க... சாதாரண எலக்சனா இருந்தா பரவாயில்லை!... MLA எலக்சன்... அதிக ஓட்டு வித்தியாசத்துல வின் பண்ணினா அமைச்சர் பதவி கிடைக்கவும் வாய்ப்பு இருக்குது... நீ அமைச்சராகனும்... அதுக்கு நான் சொல்லுற மாறி பண்ணு" என்றார் அகிலாண்டேஸ்வரி...

"என்னது பாட்டி" என்று கேட்ட மாதவன் மனதிலேயே 'எதையோ ஏடாகூடமாத்தான் சொல்லப்போறாங்க?... ம்... என்னன்னு கேட்கலாம்' என்று நினைத்துக்கொண்டான்...

"கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்" என்றார் அகிலாடேஸ்வரி...

"பாட்டி என்ன பேசுறீங்கண்ணு புரியுதா?... நான் கல்யாணம் பண்ணிட்டு எனக்குன்னு ஒரு வாழ்க்கையை அமைச்சிக்கத்தான் இத்தனை வருஷம் அரசியல்ல உழைச்சனா?... கிட்டத்தட்ட அஞ்சு வருஷம் ராப்பகளா உழைச்சு அங்க பேசி இங்க அடிச்சின்னு நுங்கம்பாக்கத்துல எனக்குன்னு ஒரு பேரை சம்பாரிச்சி வச்சிருக்கேன்... நான் அமைச்சராகுவனான்னு தெரியாது... ஆனா கண்டிப்பா MLA எலக்சன்- ல வின் பண்ணிடுவேன் அந்த நம்பிக்கை எனக்கு மலையளவு இருக்குது" என்றான் மாதவன்...

"அமைச்சராகுறதுக்கான வழியை நான் சொல்லிட்டு இருக்கேன்... முதல்ல நான் சொல்லுறதை தெளிவா கேளு" என்றார் கோவமாக...

"என்ன பாட்டி" என்று எரிச்சலாக கேட்டான் மாதவன்...

"நீ கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்... பொண்ணு பணக்காரியோ?... நமக்கு சொந்தக்காரியோ இல்லை!... குப்பத்துல இருக்குற பிச்சைக்காரியை கட்டிக்கணும்... ஒன்னுமில்லாதவளை கட்டிகிட்டா உன் பேர் அங்க உயரும்... அந்த குப்பத்துக்கு சில நல்லதெல்லாம் பண்ணினா அங்கருக்குற மொத்த ஓட்டும் உனக்குத்தான்" என்றார் அகிலாண்டேஸ்வரி...

மாதவன் யோசிக்க ஆரம்பித்தான்... 'ம்... பாட்டி சொல்லுற ஐடியா பக்கவானது தான்... இதை ஃபாலோ பண்ணினா கண்டிப்பா அமைச்சர் சீட்டு கிடைக்கக்கூட வாய்ப்பு இருக்குது... ஆனா பொண்ணுக்கு எங்க போறது' என்று யோசித்தான்...

"என்ன மாதவா? என்ன யோசிக்கிற?... இதுக்கு மேல நல்ல ஐடியா யாரும் தரமாட்டாங்க... உன்கூட போட்டிக்கு நிக்கிறவனும் பெரிய தலைக்கட்டு தான்... நமக்கு பண பலம் இருக்குதுன்னா அவனுக்கு ஜனபலம் அளவுக்கு அதிகமா இருக்குது... முக்கியமான விசியம் இங்கருக்குர எல்லாரும் அவனோட ஆளுங்க... நம்ம திருநெல்வேலி காரங்க... மக்கள் ஒருநொடி ஒரே ஒருநொடி இவனுக்கு எதுக்கு ஓட்டுப்போடணும்னு நினைச்சிட்டாவே நீ தோத்துட்ட" என்றார் அகிலாண்டேஸ்வரி...

"பாட்டி நான் தினேஷ் கிட்ட பேசிட்டு சொல்லுறேன்" என்றுவிட்டு அவரின் அறையிலிருந்து வெளியில் வந்தான் மாதவன்...

'பாட்டி சொல்லுற ஐடியா பக்காவா இருந்தாலும் இது எப்படி நடைமுறைக்கு சாத்தியமாகும்... இப்போ கல்யாணம் அவசியமா?... சத்தியமா என்னால ஒருத்தியை கட்டிகிட்டு அவளுக்கு அடிமையாவோ இல்லை கொஞ்சி குளாவிக்கிட்டோ இருக்க முடியாது... என் கனவு ஆசை லட்சியம் எல்லாமே முதலமைச்சராகணும்னு மட்டும் தான்... அதைத்தாண்டி வேற எந்த ஆசை பாசமும் இல்லை... மனைவின்னு ஒருத்தி வந்தா இதுக்கெல்லாம் தடையா இருக்குமே?' என்று மனதுக்குள்ளே அனைத்தையும் அசைப்போட்டவாறு மாடிப்படி வழியாக ஹாலுக்கு வந்தான்...

பூஜை அறையிலிருந்து வெளியில் வந்தாள் மோனா... அவளின் பின்னாலேயே வந்தான் தினேஷ்...

"அம்மா எனக்கு ஆபிஸ்- ல முக்கியமான வேலை இருக்குது நான் முடிச்சிட்டு வந்துடறேன்... வரும் போது அவளுக்கான அத்தியாவசிய பொருள் அத்தனையும் வாங்கிட்டு வந்துடறேன்... அவளை தனி அறையில விடாதீங்க!... எனக்கும் கட்டுப்பாடுண்ணு ஒன்னு தெரியும்... பாட்டியை நான் சமாளிச்சிக்கிறேன்... அவ என் ரூம்- ல தான் இருக்கணும்" என்று கட்டன் ரைட்டாக கூறினான் தினேஷ்...

"நீயாவது உன் பாட்டியாவது!... சரி பசிக்குதுன்னு சொன்ன?... எல்லாம் ரெடியா தான் இருக்குது... உக்காரு கொஞ்சமா சாப்பிட்டு போவ" என்றார் கனகா...

"எனக்கு வேண்டாமா? பாலும் பழமும் சாப்பிட்டாதே வயிறு நம்பிடுச்சி... நான் கிளம்புறேன்" என்ற தினேஷ் மனைவியை பார்த்து... "நான் போயிட்டு வரன் பாப்பா... எனக்காக வெயிட் பண்ணு" என்றுவிட்டு கிளம்பிவிட்டான்..

அவனை தொடர்ந்து மாதவனும் கிளம்பினான்...

"நீ வாம்மா உனக்கு சாப்பாடு போடுறன்... பாக்கவே அசதியா இருக்குற!... சாப்பிட்டு போய் ரெஸ்ட் எடுப்ப" என்று மோனாவை பார்த்து கூறினார் கனகா...

"இல்லைங்க எனக்கு எதுவும் வேண்டாம்" என்றாள் மோனா...

"என்ன யாரோ மாறி பேசுற?... என் புள்ளை உன்னை கல்யாணம் பண்ணி கூட்டிட்டு வந்திருக்கான்... நீ என் மருமவ?... சோ அத்தைன்னு உரிமையா கூப்பிடு" என்றார் கனகா....

"ஆங்" என்று தலையை மட்டும் மேலும் கீழும் ஆட்டிய மோனா அந்த அத்தை என்ற வார்த்தையை மட்டும் வாயை திறந்து கூறவில்லை...

"மோனா" என்று சிவராமன் அழைக்கவும் திரும்பி அவரை பார்த்தாள் மோனா...

"என்னம்மா எங்க மேல கோவமா?" என்று சிவராமன் கேட்க...

"இல்லைங்க அப்படியெல்லாம் எதுவும் இல்லை" என்று சட்டென கூறினாள் மோனா...

"நீ ஒட்டாத மாறி பேசுறதை கேட்டா அப்படித்தான் மோனா தோணுது... தினேஷை நான் நாளு வார்த்தை கோவமா பேசினதுக்கு காரணம் அவன் அடுத்தடுத்து அவன் இஷ்டம் போல எதையும் செய்யக்கூடாதுன்னு தான்... இது குடும்பம்... குடும்ப விசியமெல்லாம் குடும்பத்துல நாளு பேருட்ட கலந்து பேசிட்டு தான் முடிவெடுக்கணும்... அவன் உன்னை கட்டிகிட்டு வந்து இவதான் என் பொண்டாட்டின்னு சொன்னா எங்களால சட்டுனு எல்லாத்தையும் ஏத்துகிட்டு ஆதாரிக்க முடியாது... அதான் நான் அப்போ அப்படி பேசினேன்... உன்னை காயப்படுத்தனும்னு எந்த எண்ணமும் இல்லை" என்றார் சிவராமன்...

"அய்யோ நான் அதெல்லாம் தப்பா நினைக்கலங்க" என்று அவசரமாக கூறினாள் மோனா...

"பாத்தியா அப்படியெல்லாம் எதுவும் இல்லைன்னு சொல்லுற ஆனா எங்ககிட்ட மூணாவது மனுஷங்க மாறி பேசுற" என்றார் சிவராமன்...

மோனா அமைதியாக அவரைப்பார்த்தாள்... அவளால் சட்டென ஒட்ட முடியவில்லை... கிராமத்து காறி தைரியமானவள் என்று சொல்வார்கள்... ஆனால் சத்தியமாக மோனா தைரியமென்றால் எந்தக்கடையில் விற்கும் என்று கேட்கும் ரகம்... குரலை உயர்த்தி யாராவது பேசினாலே பத்தடி தள்ளி நின்று பதைபதைப்புடன் பார்ப்பாள்... அப்படியாப்பட்டவளுக்கு அசால்ட்டாக ஒருவரின் உயிரை எடுக்கும் மணவாளன் மாலையிட்டு தாலிக்காட்டியிருப்பது தான் பெரிய ஆச்சர்யம்...

"ஏங்க அந்த பொண்ணை கொஞ்ச நேரம் தனியா விடுங்க... நம்மளை ஏத்துக்க நேரமெடுக்கும்" என்ற கனகா மோனாவை பார்த்து... "மாலையை கலட்டி வச்சிட்டு வாம்மா சாப்பிடலாம்" என்றார்...

மாலையை கழட்டிய மோனா பூஜை அறையில் தினேஷ் வைத்திருந்த மாலையின் மீது வைத்துவிட்டு டைனிங் ஹாலில் வந்து அமர்ந்தாள்... அவளுக்கு அவுகரியமாக இருந்தாலும் யாரிடமும் பேச விருப்பப்படாதவள் எதையும் முகத்தில் காட்டிக்கொள்ளாமல் அமர்ந்துவிட்டாள்...

கணவனுக்கும் மருமகளுக்கும் பரிமாறினார் கனகா...

லிஃப்ட் திறக்க... நமியுடன் வந்த அகிலாண்டேஸ்வரி சாப்பாட்டில் கையை வைத்த மோனாவை பார்த்து... "எம்மா பொண்ணே!... இதென்ன பழக்கம் மாமனார் பக்கத்துல சரிக்கு சமமாக உக்காந்து சாப்பிடுறது... இதான் உங்க வீட்டுல கத்துக்கொடுத்தாங்களா?" என்று எரிச்சலாக கேட்டார்...

"அத்தை நான் தான் உக்கார சொன்னேன்" என்றார் கனகா...

"நீ சொன்னா அவளுக்கு அறிவில்லை... சோத்துக்கு பதிலா வேற எதையாவது நீ வச்சி சப்பிட்டுண்ணு சொன்னா தின்னுடுவாளா?" என்று அகிலாண்டேஸ்வரி கேட்டதும் சட்டென எழுந்து விட்டாள் மோனா... அவள் கண்கள் இரண்டும் கலங்கி போயிருந்தது...

"அம்மா இப்போ எதுக்கு இப்படி அசிங்கமான வார்த்தையை விடுரிங்க?... சாப்பிடப்போற நேரத்துல இப்படி பேசுறது நல்லாவா இருக்குது... மோனா- வும் எனக்கு பொண்ணு மாறித்தான்... நமி வயசு தானே இவளுக்கும்... நமி எத்தனை முறை என் பக்கத்துல உக்காந்து சாப்பிட்டுருக்கா... இதை ஏன் ஒரு நியாயம்- ன்னு பேசுறீங்க" என்று நிதானமாக கேட்டார் சிவராமன்...

"ஏன் கேக்குரன்னா முத நாள் பழகுற பழக்கம் தான் இனிமேலும் வரும்... அவங்கவங்களை வைக்கிற இடத்தில வைக்கிறது தான் சரி... கனகாவை நீ கட்டிகிட்டு வந்து எத்தனையோ வருஷமாகிடுச்சி... என் புருஷன் பக்கத்துல உக்காந்து அவ சாப்பிட்டதை பாத்திருக்கியா?... அவர் இறந்ததுக்கு அப்பறம் கூட எனக்கு சாப்பாடு வைக்காம சாப்பிட மாட்டா?... ம்... என்ன இருந்தாலும் நம்ம பார்த்து கட்டிகிட்டு வர மாறி இருக்குமா?... இதான் இழுத்துகிட்டு வந்ததுக்கும் நாமா கண்ணாலம் பண்ணி வைக்கிறதுக்கும் உள்ள வித்தியாசம்" என்றார் அகிலாண்டேஸ்வரி...

மோனாவின் கண்ணிலிருந்து கண்ணீர் கடகடவென கொட்டி டைல்ஸ் தரையை நனைத்தது...

'நான் என்னமோ அவரை காதலிச்சு கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்ட மாறியே ஆளாளுக்கு பேசுறாங்க!... என் விருப்பம் இல்லாம கட்டாயப்படுத்தி கல்யாணம் பண்ணிட்டு வந்தது இந்த வீட்டுப்பையன்... அவரை விட்டுட்டு என்கிட்ட எகிறிட்டு வறாங்க... இந்த வீட்டுல சாப்பிடுறதுக்கு கூட சம்பிரதாயம் இருக்கு மாட்டாங்கிது... பாக்குறதுக்கு தான் பெரிய மாளிகை மாறி இருக்குது... ஆனா இங்க சுத்தமா நிம்மதியும் சந்தோஷமும் கிடையாது' என்று மனதில் மட்டுமே நினைத்துக்கொண்டாள் பேதை...

"மோனா அழுவாதம்மா!... பெரியவங்கண்ணா அப்படித்தான் நாளு வார்த்தை விடுவாங்க... இதுக்கெல்லாம் அழுவியா?" என்று அன்பாக பேசி அவளின் கண்ணை துடைத்து விட்ட கனகா அகிலாவை பார்த்து... "அத்தை மோனா முகம் ரொம்ப சோர்வா இருந்துச்சி... ரொம்ப தூரம் டிராவல் பண்ணி வந்திருப்பாங்க போல... பசியோட இருப்பான்னு தான் முன்னாடியே உக்கார சொன்ன... நான் இன்னும் நம்ம வீட்டு சம்பிரதாயமெல்லாம் அவளுக்கு சொல்லிக்கொடுக்கல... முதல்ல அவ செட்டாகட்டும் அதுக்கப்பறம் ஒவ்வொண்ணா சொல்லிக்கொடுக்குறேன்" என்றார்....

"என்னமோ?... இனிமே இந்த வீடு விடா இருக்குமான்னு எனக்கு சந்தேகமாக இருக்குது" என்று முனகியபடியே அமர்ந்தார் அகிலாண்டேஸ்வரி...

"மோனா உக்காரும்மா!.. கொஞ்சமா சாப்பிடு பிளீஸ் எனக்காக அவங்களை கண்டுக்காத" என்று மெல்லிய குரலில் கூறினார் கனகா...

அமைதியாக அமர்ந்தாள் மோனா... அவளின் பக்கத்தில் நமி அமர்ந்து கொண்டாள்...

ஏற்போர்ட்டிலிருந்து வெளியில் வந்தான் சந்தோஷ்!... உலகத்தில் விரல் விட்டு எண்ணக்கூடிய கார்டியாடெக்!... அவன் இதய அறுவை சிகிச்சை செய்தாலே அந்த நபர் பிழைத்து கொள்வது உறுதி என்று 200 சதவீதம் அசூயூரன்ஸ் கொடுக்கலாம்... இப்போது கூட பிரான்ஸ் இளவரசியின் பெண்ணிற்கு வெற்றிகரமாக இதயமாற்று அறுவை சிகிச்சை முடித்து விட்டு பிறந்த ஊருக்கு வந்திருக்கிறான்...

சேலம் ஏற்போர்ட்டிலிருந்து வெளியில் வந்தவன் கண்ணிலிருந்து கூலர்சை கழட்டி விட்டு பேன்ட் பாக்கெட்டிலிருந்து ஃபோனை எடுத்து ஸ்வீட்ச் ஆன் செய்தான்...

அன்னோன் நம்பரிலிருந்து பல மிஸ்ட் கால் வந்திருப்பதாக மெசேஜ் வந்திருந்தது... 'யாரா இருக்கும்' என்ற யோசனையுடன் அந்த எண்ணிற்கு கால் செய்து பேசியவன் அந்தப்பக்கம் சொன்ன செய்தியை கேட்டு கொலைவெரியானான்...