அத்தியாயம் 05

- June 09, 2025

மாதவனிடமிருந்து கால் வரவும் மோனாஶ்ரீ - யை விளக்கி நிறுத்திய தினேஷ் காலை அட்டன் செய்து காதுக்கு கொடுத்தான்...

"தினேஷ்!... நான் மொட்டை மாடியில இருக்கேன்... நீ கொஞ்சம் மேல வரியா.. நான் உன்கிட்ட பேசணும்" என்றான் மாதவன்...

"அண்ணா முக்கியமான விசியமா?" என்று தினேஷ் கேட்க...

"ம்... முக்கியமான விசியம் தான்... ஈவ்னிங்- கே உன்கிட்ட பேசணும்னு நினைச்சேன்... நீ வீட்டுக்கே வரலை... இப்போ தான் அம்மா சொன்னாங்க... அதான் கால் பண்ணினேன்" என்று மாதவன் சொன்னதும்... "சரி அண்ணா ஃபைவ் மினிட்ஸ் வந்துடறேன்" என்றுவிட்டு காலை கட் செய்த தினேஷ் திரும்பி மனைவியை பார்த்தான்...

கையை பிசைந்து கொண்டு நின்றிருந்தாள் மோனாஶ்ரீ...

"உனக்கு நேரம் நல்லா இருக்குது- டி!... ஆனா இந்த DK- கிட்ட நேரம் கூட வின் பண்ண முடியாது... நான் நினைச்சா மட்டும் தான் இன்னைக்கு நடக்கிறதை தள்ளிப்போட முடியும்... அண்ணன் கூப்டாரு போயிட்டு வரன்... நான் வரவரைக்கும் நீ தூங்கக்கூடாது... தூங்கணன்னு தெரிஞ்சது மவளே நாளைக்கு நீ எழுந்து நடக்க முடியாதளவுக்கு பண்ணிடுவேன்" என்று மிரட்டலாக கூறினான் தினேஷ்...

அவன் இப்போது எதுவும் பண்ணமாட்டேன் என்று சொன்னதே அவளுக்கு சற்று இதத்தை கொடுத்தது... ஆழ்ந்து பெருமூச்சு விட்டவள் பிசைந்து கொண்டிருந்த கையை கீழே இறக்கினாள்...

சட்டையை அணிந்தபடியே அவளை கூர்ந்து கவனித்த தினேஷ்... "என்ன பாப்பா? பயம் இல்லை போல... ம்... எப்படி இருக்கும்... எதாவது சாம்பிள் காட்டியிறுந்தா கண்ணுல தண்ணியை வச்சிட்டு கரிசனமா பாப்ப!... இந்த பார்வை எனக்கு பிடிக்கல டி... நீ கரிசனமா பாக்கணும்... பாக்க வைக்கிறேன்" என்றபடியே சட்டையை அணிந்துகொண்டு அவளை நெருங்கினான் தினேஷ்...

அவன் முன்னால் வரவர பின்னால் நகர்ந்தாள் மோனா...

பீரங்கி கையால் அவளின் பிரண்டை கையை பிடித்து இழுத்தான் தினேஷ்...

இழுக்கும் கயிறை போல நொடியில் அவனின் மீது வந்து விழுந்தாள் மோனா...

சட்டென அவளை சுவற்றில் சாய்த்த தினேஷ் பட்டென அவளின் கன்னத்தை இருக்கையால் தாங்கி அவள் இன்னதென்று யோசிக்கும் முன்பே அவளின் இதழை அவனின் தடித்த இதழால் மூடியிருந்தான்...

அதிர்ந்து அவனை பார்த்தாள் மோனா...

அவளின் அதிர்ச்சியான முகத்தில் அத்தனை எக்ஸ்பிரசன் எக்ஸ்பிரஸ் ரயிலின் வேகத்தில் உருவாகியதில் அவனுக்குள் படிக்காமலேயே வேதியல் மாற்றம் உருவானது...

ஒற்றை முத்தத்தில் அவளின் உணர்வையே உயிருடன் பறித்தான் தினேஷ்...

நிமிடங்கள் கடந்த பின்பே அவனிடம் உதடு மாட்டிக்கொண்டு உராய்ந்து கொண்டிருக்கிறது என்பதை உணர்ந்த மோனா அவனின் நெஞ்சில் அழுத்தமாக கையை வைத்து அழுத்தி தள்ளினாள்...

அவளின் ஒற்றைக்கையை இறுக்கமாக பற்றிக்கொண்ட தினேஷ் அவளின் இதழில் இளைப்பாற ஆரம்பித்தான்...

அவனிடம் போராடி தோற்ற மோனா சட்டென அவனின் உதட்டை நறுக்கென்று கடித்து வைத்தாள்...

"ஸ்... ஆ" என்று முனகியபடியே அவளிடமிருந்து பிரிந்து நின்றான் தினேஷ்...

புறங்கையால் உதட்டை துடைத்துக்கொண்டு அவனை முறைத்து பார்த்தாள் மோனா...

நாவால் இரத்தத்தை துடைத்துக்கொண்டு அவளை நக்கலாக பார்த்த தினேஷ்... "பிடிச்சி போய் முத்தம் கொடுக்குறதுல என்னடி கிக்கு!.. பிடிக்காம பிடிச்சி கொடுக்குறதுல தான் சொர்க்கமே இருக்குது" என்றான் உல்லாசமான குரலில்...

அவனை முறைத்து பார்த்தாள் மோனா...

"என்னடி முறைக்கிற?" என்று அவளின் கன்னத்தை தாங்கிய தினேஷ் மெதுவாக அவளின் உதட்டை கட்டை விரலால் தடவினான்...

அவனின் கையை தட்டி விட்டாள் மோனா...

"நீ மட்டும் தூங்கினன்னு வை!... இது சாம்பிள் தான்... அப்பறம் நடக்குறதுக்கெல்லாம் நான் பொறுப்பே கிடையாது சொல்லிட்டேன்" என்றுவிட்டு சென்றான் தினேஷ்...

எரிச்சலாக கட்டிலில் அமர்ந்த மோனா- வுக்கு அழுகை கூட இன்ஸ்டன்ட்டாக வந்தது...

'இவனை எதுக்கு பாத்தன்னு இருக்குது... ஒரு பார்வை தான் பாத்தான்... என் வாழ்க்கை திசையே மொத்தமா மாத்திட்டான் மனுஷ குரங்கு' என்று வாய்க்குள் முனகிய மோனாவின் கண்ணில் பட்டது தினேஷின் மொபைல் ஃபோன்...

ஃபோனை பார்த்ததும் அவளுக்குள் என்னென்னவோ தோன்ற சட்டென கதவை பார்த்தாள்... கதவு திறந்திருக்கவும் பூனை நடை நடந்து வந்து உடலை உள்ளுக்குள் வைத்துக்கொண்டு தலையை மட்டும் வெளியில் விட்டு வெளியில் கவனித்தவள் கணவன் இல்லை என்பதை அறிந்து சட்டென மெதுவாக கதவை தாளிட்டு உள்ளே வந்து ஃபோனை எடுத்தாள்...

தினேஷ் மாதவனிடம் பேசிவிட்டு திரையை ஆஃப் செய்யாமல் வைத்திருந்தது அவளுக்கு வசதியாகிப்போனது... டயலரை டச் செய்தவளுக்கு வாட்ஸ்அப்பில் மெசேஜ் வந்ததை போல நோட்டிஃபிகேசன் வரவும் எதேச்சையாக நோட்டிஃபிகேசனை பார்த்து அதிர்ந்த மோனா அந்த சாட்டிற்க்குள் போனாள்...

"நான் மோனா- ஶ்ரீ கழுத்துல தாலியை கட்டினதும் அவ அப்பனுக்கு பணத்தை அனுப்புறதுக்கான பிராசஸை ஆரம்பிச்சிடுங்க... கரைக்ட் டைமுக்கு பணம் அனுப்பியிருக்கணும்" என்று தினேஷ் மெசேஜ் அனுப்பியிருந்தான்...

அதற்கு இப்போது பணம் அனுப்பப்பட்டதும் அனுப்பப்பட்ட பணத்தின் ரசீதும் அதனின் தொகையும் கண்கூடாக பார்த்த மோனாவின் இதயம் வலுவிழந்து போனது...

அவளின் இதயத்தை வழுவாக்க தரம் வாய்ந்த இதய நிபுணரான சந்தோஷால் கூட சாத்தியமல்ல...

சட்டென ஃபோனை எடுத்த இடத்திலேயே வைத்த மோனா பெட்டில் குப்பறடித்து விழுந்தாள்...

அவளால் இதை ஏற்றுக்கொள்ளவே முடியவில்லை... பணத்திற்காக ஒருவனிடம் விற்ற தந்தையை எண்ணி வெறுப்பு வந்தது... பணத்திற்கு தன்னை வாங்கியவனின் மீதும் வெறுப்பு வந்தது...

'பணத்தை மட்டுமே பிரதானமா வச்சி என்னை யூஸ் பண்ணின ரெண்டு பேரும் என்ன வேணும்னாலும் பண்ணிக்கோங்க!... இதுக்கப்பரம் நான் இந்த வீட்டை விட்டு போகனும்னு நினைக்க மாட்டேன்... அதான் பணத்தை கொடுத்து வாங்கிட்டு வந்துட்டானே... இனிமே நான் எங்க போறது... என்னை உங்களுக்கு பிடிக்காதுண்ணு தெரியும் அப்பா... ஆனா இந்தளவுக்கு பிடிக்காதுண்ணு இன்னைக்கு தான் தெரிஞ்சிகிட்டேன்' என்று மனதிற்குள்ளே நினைத்துக்கொண்டவள் தினேஷ் சொன்னதை நினைவுக்கு கூட்டி வந்து எழுந்து நிமிர்ந்து அமர்ந்தாள்...

மொட்டை மாடிக்கு வந்தான் தினேஷ்... அவனுக்காக காத்திருந்த மாதவன் அவனை கண்டதும்... "வாடா! உக்காரு" என்று அங்கிருந்த கல்பெஞ்சை கண்ணால் காட்டி கூறினான்...

சோஃபா போல வடிவமைத்திருந்த கல் பெஞ்சில் இரண்டு பக்கம் கையை விரித்து அமர்ந்த தினேஷ் மாதவனை பார்த்து... "என்ன விசியம் அண்ணா" என்று கேட்டான்...

அகிலாண்டேஸ்வரி கூறிய அனைத்தையும் கூறினான் மாதவன்...

அனைத்தையும் கேட்டு யோசித்து பார்த்த தினேஷ்... "அண்ணா பாட்டி சொல்லுற ஐடியா நல்லா தானே இருக்குது... பதவிக்கு பதவியும் கிடைச்ச மாறி!... கல்யாணமும் ஆனா மாறி பிளஸ் உனக்கு சமூகத்தில உயரமான பேர் ஈசியா கிடைச்சிடும்... கண்டிப்பா இதனால உனக்கு அமைச்சர் சீட்டு கிடைக்கவும் வாய்ப்பு இருக்குது" என்றான் அழுத்தமாக...

"அதெல்லாம் இருக்கட்டும் தினேஷ்!... இப்போ எனக்கு பிரச்சனையே என்னால கல்யாண வாழ்க்கைக்குள்ள போக முடியாதுன்றது மட்டும் தான்... எனக்கு கல்யாணத்துல சுத்தமா இன்றஸ்ட் இல்லை" என்றான் மாதவன்...

"அண்ணா இதெல்லாம் என்ன ரீசன்... எப்படியா இருந்தாலும் நீ கல்யாணம் பண்ணிட்டு தான் ஆகனும்... உன்னை இப்படியே விட்டுட மாட்டாங்க... நான் சொல்லுறதை கேளு... கல்யாணம் பண்ணிக்கோ?... நம்ம ஸ்டேட்டஸ்- க்கு தகுந்த மாறி பொண்ணை பாத்தா அது நமக்கு செட்டாவாது... இதுல இன்னொரு விசியம்... இப்போ அம்மா அப்பா உனக்கு கல்யாணம் பண்ணனும்னு துடிப்பாங்க... அவங்க தேடுற பேய்- க்கு பாட்டி சொல்லுற பிசாசு எவ்வளவோ பெட்டர்" என்றான் தினேஷ்...

"என்னடா நீயும் இப்படி சொல்லுற?... கல்யாணம் பண்ணுறதை தவிர இதுக்கு வேற வழியே இல்லையா?" என்று அலுத்துக்கொண்டான் மாதவன்...

"கல்யாணம் பண்ணுறதும் பண்ணாததும் இங்க பிரச்சனை இல்லை அண்ணா... உனக்கு அமைச்சர் பதவி வேணும்னா நீ கல்யாணம் பண்ணிக்கோ?... இல்லைன்னா விட்டுரு ஓவரா பிரஸர் பண்ணிக்காத" என்றான் தினேஷ்...

"ம்... நான் யோசிச்சி சொல்லுறேன்- டா" என்றான் மாதவன்...

"உன் யோசனையை பாட்டிக்கிட்ட சொல்லிடு... எனக்காக என் பொண்டாட்டி வெயிட் பண்ணிட்டு இருப்பா நான் கிளம்புறேன்" என்று எழுந்த தினேஷின் கையை பிடித்த மாதவன்... "டேய்!... நீ அந்த பொண்ணை லவ் பண்ணியா கல்யாணம் பண்ணிட்டு வந்த?" என்று சந்தேகமாக கேட்டான்...

"லவ் பண்ணல அண்ணா... பட் அதுவும் ஒரு லவ் தான்... பாத்ததும் பிடிச்சது... ஒரு வாரம் என்னை ரொம்ப டிஸ்டர்ப் பண்ணினா?... ஒருவேளையும் ஓடல!... மனசுல உக்காந்துகிட்டு உணர்வுப்பூர்வமாக என்னென்னவோ பண்ணினா?... அதான் மனசோட ஆதங்கத்தை அடக்கவும் மூளையை முட்டாள் தனமா யோசிக்க விடாம இருக்கறதுக்கும் இதயம் இஸ்டப்பட்டவளை இறைவியாக்கிட்டேன்" என்றான் தினேஷ்...

"அப்போ அவளுக்கு விருப்பமில்லாம நடந்த கல்யாணமா?" என்று ஆச்சர்யமாக கேட்டான் மாதவன்...

"அவளுக்கு விருப்பமில்லாம நடந்த கல்யாணமா இருந்தாலும் விருப்பப்பட்டவளை தானே அண்ணா நான் கட்டிக்கிட்டேன்" என்றான் தினேஷ்...

"டேய்!... உன்னால மட்டும் தான் இந்த தில்லு முள்ளு வேலையெல்லாம் திகிலே இல்லாம பண்ண முடியும்... என்ன காரியம் பண்ணி வச்சிருக்கண்ணு உனக்கு புரியுதா?... அந்த பொண்ணு மட்டும் வாயைத்திறந்தான்னு வை மவனே உன்மேல அம்மா வச்சிருக்கிற நம்பிக்கை மொத்தமா தரமட்டமாகிடும்" என்றான் மாதவன்..

"அவ வாயைத்திறந்து சொன்னா தானே?.. என் பொண்டாட்டி அந்தளவுக்கு கேடி கிடையாது... ரெண்டு அதட்டு அதட்டினா அடங்கி போற அழகி" என்றான் தினேஷ்...

"இப்படியே பேசிட்டு இரு மவனே யாருக்கும் அடங்காத நீயே அந்த அழகிக்கு அடங்குறியா இல்லையான்னு பாரு" என்றான் மாதவன்...

"அவளுக்கு அடங்கிப்போறது என் பாக்கியம் அண்ணா... ஆனா மேடம் இன்னும் என்னை லவ் பண்ணல... லவ் மட்டும் பண்ணினா போதும் மத்ததையெல்லாம் மைனூட்டா பண்ணிடுவேன்... சரிண்ணனா!.. நான் போயிட்டு வரன் குட் நைட்" என்றுவிட்டு அறைக்கு வந்த தினேஷ் கதவை திறக்க கையை வைக்க கதவு திறக்கவில்லை..

'இவ எதுக்கு கதவை லாக் பண்ணினா' என்று யோசித்த தினேஷ் ஃபிங்கரை வைத்து கதவை திறந்தவன் உள்ளே வந்தான்...

சுவற்றில் சாய்ந்து அமர்ந்திருந்தாள் மோனா... அவளின் கண்கள் மட்டும் மூடியிருந்தது...

கதவை உள்பக்கமாக தாளிட்டு வந்து அவளின் அருகில் அமர்ந்த தினேஷ்... "பாப்பா" என்று அழைத்து அழுத்தமாக அவளின் தோளில் கையை வைத்தான்...

கண்ணை திறந்து அவனை பார்த்த மோனா அவனின் கையை விளக்கி விட்டவள் புடவை முந்தானையை இழுத்து விட்டு... "இதுக்காக தானே வந்த?... ம்... சீக்கிரம் அனுபவிச்சிட்டு விடு.. எனக்கு தூக்கம் வருது" என்று வெறுமையான குரலில் சொன்னதும் அவளை ஓங்கி அறைந்தான் தினேஷ்...

கன்னத்தில் கையை வைத்துக்கொண்டு அதிர்ச்சியாக அவனை பார்த்தாள் மோனா..

புடவையை எடுத்து அவளின் உடலை மறைத்த தினேஷ்... "இந்த உடம்பு வேணும்னு நினைச்சிருந்தா கார்- லையே முடிச்சி தூக்கி போட்டுட்டு வந்துருப்பன்- டி!... இப்படி என் ரூம்- ல பொண்டாட்டின்ற அதிகாரத்தை கொடுத்துக்குற மாட்டேன்... நான் உன்னை என்னமோ- ன்னு நினைச்சேன்- டி!... ஆனா நீ" என்று வெறுப்பாக அவளை பார்த்தான்...

அமைதியாக அமர்ந்திருந்த மோனா எந்த உணர்வையும் வெளிக்காட்டவில்லை...

கோவமாக எழுந்த தினேஷ் ஃபோனை எடுத்துக்கொண்டு அங்கிருந்து கிளம்பி விட்டான்... போகும் முன் கதவை அடித்து சாத்திவிட்டு கிளம்பினான்...