அத்தியாயம் 02

- June 02, 2025

நுங்கம்பாக்கத்தில் அடுக்குமாடி குடியிருப்பு பகுதியின் மத்தியில் தனியாக ஜொலித்துக்கொண்டிருந்தது அந்த பங்களா...

அகிலாண்டேஸ்வரி சிவனேஷ் விலாஸ் என்று சில்வரில் பொறிக்கப்பட்டிருந்த எழுத்தை கண்டு அதிர்ந்த மோனா திரும்பி கணவனை பார்த்தாள்...

"என்ன பாப்பா" என்று அவளின் பார்வையை கவனித்து அவள் கையைப்பிடித்து கேட்டான் தினேஷ்...

தலையை இடவலமாக ஆட்டிய மோனாவுக்கு பயம் பந்தயக்குதிரை வேகத்திற்கு வந்தது... தினேஷ் பணக்காரன் என்று அவளுக்கு தெரியும்... ஆனால் உலகத்திலேயே நம்பர் ஒன் பணக்காரனாக இருப்பான் என்று அவள் கனவிலும் நினைக்கவில்லை...

சிவனேஷ் அகிலாண்டேஸ்வரி என்ற பெயரை கேட்டாலே பாம்பு படையே நடுங்கும் என்ற டயலாக்கையெல்லாம் மீம்ஸ் மூலம் பார்த்து இருக்கிறாள்... ஒன்று இரண்டு தலைமுறை அல்ல பத்து தலைமுறை உக்கார்ந்து சாப்பிடும் அளவிற்கு சொத்து இருக்கும் சிவனேஷ் குடும்ப வாரிசு தான் DK என்பது இப்போது தான் அவளுக்கு உரைத்தது...

அவனின் பணத்தை எண்ணி அவளுக்கு ஆசைவரவில்லை அச்சம் தான் அம்சமாய் வந்தது...

போர்டிகோவில் கார் நின்றது... செக்கியூரிட்டி வந்து கார் கதவை திறந்து விட்டார்...

ஒற்றைக்கையில் வேஷ்டியை பிடித்துக்கொண்டு மிடுக்காக இறங்கிய தினேஷ் இந்தப்பக்கம் நடந்து வந்து கார் கதவை திறந்து விட்டான்...

கழுத்திலிருந்த மாலையை இறுக்கமாக பற்றிக்கொண்டு கணவனை வெளிறிய முகத்துடன் பார்த்தாள் மோனா...

"ஏய்!... நான் என்னடி பண்ணினேன் உன்ன?... இப்போ எதுக்கு இப்படி ஒட்டுமொத்த பயத்தையும் ஒன்றை மொலம் மூஞ்சில தேக்கி வச்சிட்டு பப்பா மாறியே பாக்குற?... இறங்கு டி!" என்று கோவமாக கூறினான் தினேஷ்...

உடல் கிடுகிடுவென நடுங்க நகரவே மாட்டேன் என்று நடுங்கிய காலை நடுக்கதுடனே எட்டு வைத்து இறங்கினாள் மோனா...

அவளின் கையை இறுக்கமாக பற்றிக்கொண்ட தினேஷ்... "என்னடியாச்சி?... ஏன் வியர்டா பண்ணுற?" என்று புரியாமல் கேட்டான்...

தலையை இடவளமாக ஆட்டிய மோனா- வுக்கு கண்கள் கலங்கியது...

"என்னடி?" என்று அவளின் கன்னத்தை இருக்கையால் தாங்கிப்பிடித்து தன்மையாக கேட்டான் தினேஷ்...

"நான் எங்க வீட்டுக்கு போறேன்!... என்னை எங்க வீட்டுலயே கொண்டு போய் விட்டுருங்க" என்று அழுகுரலில் மோனா சொன்னதும் அவள் கன்னத்தை அழுத்தம் கொடுத்து பிடித்தான் தினேஷ்...

"ஆ!... வலிக்குது விடுங்க" என்று அவன் கையில் அடித்தாள் மோனா...

அவள் கண்ணத்திலிருந்து கையை எடுத்த தினேஷ் அவளை ஏகத்துக்கும் முறைத்து பார்த்து... "ஏண்டி!... இன்னும் வீட்டுக்குள்ளயே போகல... அதுக்குள்ள எங்க வீட்டுல கொண்டு போய் விடுன்னு சொல்லுற?... இது யார் வீடு டி!... எப்போ நான் உன் கழுத்துல தாலியை கட்டினன்னோ அப்பவே நீ என் சொத்து... இதுதான் உன் வீடு... இன்னொரு முறை எங்க வீட்டுக்கு போறேன்னு சொன்ன என்ன பண்ணுவன்னு எனக்கே தெரியாது" என்று கோவமாக கூறினான்...

விக்கித்தபடி அவனை பார்த்தாள் மோனா... அவனின் செய்கையில் இன்னும் இன்னும் தான் அவனின் மீது பயம் வந்தது...

அவளின் கையைப்பிடித்து இழுத்துக்கொண்டு வீட்டிற்குள் வந்தான் தினேஷ்...

பூஜை அறையில் கடவுளுக்கு ஆர்த்தி காட்டிக்கொண்டிருந்தார் அகிலாண்டேஸ்வரி... அறையின் வெளியே குடும்பத்தார் அனைவரும் நின்றிருந்தனர்...

அகிலாண்டேஸ்வரி பூஜை அறையிலிருந்து ஆர்த்தி தட்டோடு வெளியில் வரவும்... தினேஷ் மோனாவை அழைத்துக்கொண்டு உள்ளே வரவும் சரியாக இருந்தது...

குடும்பத்தார் அனைவரையும் கண்டு அஞ்சி நடுங்கினாள் மோனா... அதுவும் அகிலாண்டேஸ்வரியை பார்க்கும் போதே நெஞ்சடைத்தது...

"பாட்டி" என்று அழைத்தவாரே மோனாவை இழுத்துக்கொண்டு வந்து அவரின் முன்பு நிற்க வைத்த தினேஷ்... "பாட்டி நான் சொன்னல்ல!... இவ தான் பேர் மோனாஶ்ரீ... எங்களுக்கு முறைப்படி கல்யாணம் நடந்துடுச்சி" என்றான் கேஸ்யூவளாக...

கனகா சிவராமன் இருவரும் அதிர்ச்சியிலிருந்து வெளிவந்து அவனை கோவமாக பார்த்தனர்... ஆனால் வாயைத்திறந்து எதுவும் பேசவில்லை... அகிலாண்டேஸ்வரியே அனைத்தும் பார்த்துக்கொள்வார் என்றெண்ணி அமைதி காத்தனர்...

"பாப்பா!... இது என் பாட்டி- டி!... எனக்கு இவங்களை ரொம்ப பிடிக்கும்... வா ஆசிர்வாதம் வாங்கிக்கலாம்" என்று மோனாவிடம் கூறிய தினேஷ் அவளோடு சேர்ந்து அகிலாண்டேஸ்வரியின் காலில் விழுந்தான்...

இருவரின் தலையிலும் கை வைத்து ஆசிர்வாதம் செய்த அகிலாண்டேஸ்வரி "நல்லா இருங்க!... சந்தோஷமா இருங்க" என்று மனதார வாழ்த்தினாரோ? மனம் வெறுத்துப்போய் வஞ்சத்துடன் வாழ்த்தினாரோ?...

"அம்மா" என்று அடக்கப்பட்ட கோபத்துடன் அழைத்தார் சிவராமன்...

"என்னடா" என்று ஒன்றுமே நடக்காதது போல கேட்டார் அகிலாண்டேஸ்வரி...

மோனா தினேஷ் இருவரும் எழுந்து நின்றனர்...

"அம்மா!... அவன் என்ன காரியம் பண்ணிட்டு வந்திருக்கான்... நீங்க என்னன்னா நல்லா இருன்னு வாழ்த்துரிங்க?... நடந்தது நடந்தது தான் அதுல எந்த மாற்றமும் இல்லை... அதை நான் ஒத்துக்குறேன்!... ஆனா என்ன ஏதுண்ணு கேட்காம நீங்க பாட்டுக்கு அவனுக்கு தகுந்த மாறியே பேசுறீங்க?... இவனுக்கு முன்ன மாதவன் இருக்கான்... அட மாதவனை விடுங்க... இதோ நமி இதைப்பாத்து நாமளும் லவ் பண்ணி கல்யாணம் பண்ணிக்களாம்னு நினைச்சா என்ன பண்ணுவீங்க" என்று கோவமாக கேட்டவர் தினேஷை முறைத்து பார்த்தார்...

"ராமா? உன் பொண்ணுக்கு அந்தளவுக்கு தைரியம் கிடையாது... மாதவனுக்கு அடுத்த வாரத்துக்குள்ள பொண்ணை பாத்து கல்யாணத்தை முடிச்சிடலாம்... இதுக்கு ஏன் இவ்வளவு கோவப்படுர?... தினேஷ் என்ன அவசரத்துல அந்த புள்ளைய கல்யாணம் பண்ணி கூட்டிட்டு வந்தானோ?" என்றார் அகிலாண்டேஸ்வரி...

"என்னம்மா சாதாரணமா பேசுறீங்க?... இவன் பண்ணுற எதுவுமே சரியில்லை... செல்லம் கொடுத்து கொடுத்து ஓவரா போறான்... கொஞ்சம் விட்டுப்புடிங்க அவ்வளவு தான் சொல்லுவேன்" என்றார் சிவராமன்...

"அப்பா!... எப்படியா இருந்தாலும் எனக்கு கல்யாணம்- ன்னு ஒன்னு நடக்கத்தானே போகுது... நமி- க்கும் எப்படியோ இப்போ கல்யாணம் பண்ண மாட்டோம்... அண்ணனும் இப்போதைக்கு கல்யாணம் வேண்டாம்னு சொல்லிடுச்சி... நான் போன இடத்தில இவளை மீட் பண்ணினேன்... பாத்ததும் பிடிச்சிடுச்சி... அதான் உடனே தாலிக்கட்டி கூட்டிட்டு வந்துட்டேன்... இவளோட அப்பா அம்மா சம்மந்தத்தோடத்தான் கல்யாணம் பண்ணினேன்" என்றான் தினேஷ்...

"எங்களுக்கு உன் கல்யாணத்தை பாக்கனும்னு ஆசை இருக்குது தினேஷ்!... நான் என்னென்ன கனவு கண்டு வச்சிருந்தேன் டா!... நீ என்னன்னா எங்கருந்தோ இவளை இழுத்துட்டு வந்து பிடிச்சிருக்குது கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டன்னு சொல்லுற?" என்று ஆதங்கமாக கூறினார் கனகா...

"அம்மா அப்பா இப்போ என்ன? என் கல்யாணத்தை கண் கூட பாக்கணும் அதானே?... ஒன்னும் பிரச்சனையில்லை... இன்னொரு- க்கா நான் தாலிக்கட்ட ரெடிதான் என்ன சொல்லுறீங்க?" என்று கேஸ்யூவளாக கேட்டவனை பார்த்த மோனா- வுக்கு இவன் என்ன பிறவியோ என்று தான் தோன்றியது...

"ராமா விடு நடந்து முடிஞ்சதை பத்தி எதுவும் பேசவேண்டாம்" என்று அழுத்தமாக கூறியவர் கனகாவை பார்த்து... "போ கனகா!... முறையா பண்ணுற சடங்கை பண்ணு... சாந்திமுகூர்த்தம் மட்டும் ஜாதகத்தை பாத்து முடிவு பண்ணிக்கலாம்" என்றார்...

கனகா கிச்சனை நோக்கி நடந்தார்... சிவராமன் ஹால் சோஃபாவில் அமர்ந்து கொண்டார்...

"மாதவா!.. என் ரூம்- க்கு வா" என்றுவிட்டு லிஃப்ட்- டை நோக்கி நடந்தார் அகிலாண்டேஸ்வரி...

'இப்போ பாட்டி என்ன எதுக்கு கூப்பிடுறாங்க?... இவங்க கூப்பிட்டாலே வில்லங்கமாச்சே' என்று மனதில் நினைத்தபடியே அவரின் பின்னாலேயே சென்றான் மாதவன்...

தினேஷ் மோனா இருவரும் சோஃபாவில் அமர்ந்தனர்... கனகா பால் பழம் கொண்டு வந்து கொடுத்தார்...

பால் கிளாஸை வாங்காமல் தயக்கத்துடன் அவரை பார்த்தாள் மோனா...

அவளின் பயந்த முகத்தை கண்டு கோவத்தை தூக்கி எறிந்த கனகா... "என்னம்மா அப்படி பாக்குற?... கிளாஸை பிடி" என்று மென்மையாக கூறினார்...

பால் கிளாஸை வாங்கிக்கொண்டாள் மோனா...

வாழைப்பழத்தை உரித்து பாதி சாப்பிட்ட தினேஷ் மீதியை யோசிக்காமல் மோனாவின் வாயில் வைத்து அமுக்கினான்...

"அண்ணா அவங்க பாவம்" என்று நமி சொன்னதும்... "அவ சாப்டுக்குவா?... நீ என்ன அவங்க இவங்கன்னு கூப்பிடுற?... அண்ணி- ன்னு முறையா கூப்பிடு" என்று அதட்டாலாக கூறினான் தினேஷ்...

"ஆமா அப்படியே முறையா கட்டிக்கிட்டு வந்தல்ல... உனக்கு எல்லாம் முறையா தான் செய்யணும்" என்று கோவமாக கூறினார் சிவராமன்...

மோனாவுக்கு பழம் தொண்டுக்குள் இறங்க மறுத்தது...

"ஏங்க சும்மா இருங்க" என்ற கனகா மோனாவை ஜாடைக்காட்டினார்...

அவளின் முகத்தை கண்டு கோவத்தை சர்ரென்று குறைத்தார் சிவராமன்...

அவளின் அப்பாவியான முகத்தை பார்க்கும் போதே சிவராமனுக்கு கவலையாக இருந்தது... 'இந்த பொண்ணு வெகுளியா இருக்குதே?... இவனுக்கும் இந்த பொண்ணுக்கும் சரிவருமா?' என்று யோசித்தவருக்கு காலம் தான் விடையை தரவேண்டும்...

"நமி!... உனக்கு படிக்கிற வேலை இல்லையா?... போ போய் படி" என்று விரட்டினார் கனகா...

அங்கிருந்து சென்று விட்டாள் நமி... "அம்மா செமையா பசிக்குது... என்ன சாப்பாடு செஞ்சிங்க" என்று தினேஷ் கேட்க...

"இப்போ தான்டா படைச்சோம்!... இன்னும் யாருமே சாப்பிடலை... நீ முதல்ல பாலை குடி" என்றார் கனகா...

வாழைப்பழத்தை முழுங்கி விட்டு கொஞ்சமாக பாலை குடித்த மோனா பின் அவனிடம் பால் கிளாஸை கொடுத்தாள்...

கிளாஸை வாங்கிக்கொண்ட தினேஷ் கனகாவை பார்த்து... "அம்மா!... இப்போ எதுக்கு நமியை விரட்டி விட்டீங்க?... யாருமே சாப்பிடலன்னு சொன்னிங்க? அவளுக்கு சாப்பாடு போடலாமில்ல" என்றான் கோவமாக...

"உன் பாட்டி வந்தாத்தான் சாப்பிடுவன்னு அவ ஆட்டம் காட்டுவா... உன் பாட்டி இப்போதைக்கு வருவாங்கன்னு எனக்கு தோணல... நாளைக்கு அவளுக்கு எக்சாம்... அதான் அவளை துரத்தினேன்... அசால்ட்டா இருந்தான்னு வை அங்க போய் ஒண்ணுமே எழுதாம கோட்டை விட்டுடுவா" என்றார் கனகா...

"அதெல்லாம் அவ பாஸ் பண்ணிடுவாமா நீங்க டென்ஷன் ஆகாதிங்க!" என்றான் தினேஷ்...

"இன்னும் ரெண்டு மூணு வருஷத்துல அவளுக்கும் ஒரு கல்யாணத்தை பண்ணிட்டா தான்டா என் டென்ஷன் குறையும்" என்றார் கனகா...

"இப்போ என்னம்மா அவளுக்கு கல்யாணம்... இருவது வயது தானே ஆகுது... இன்னும் அஞ்சு வருஷம் போகட்டும் பொறுமையா பண்ணிக்கலாம்" என்றான் தினேஷ்...

சட்டென கணவனை பார்த்தாள் மோனா... அவள் வாய் வார்த்தையாக எதையும் சொல்லவில்லை என்றாலும் மனதில் பல கேள்வியும் ஆதங்கமும் கேள்வியாய் தான் வெளிவந்தது...

'இவங்க வீட்டு பொண்ணுக்கு ஒரு வரைமுறை! அடுத்த வீட்டு பொண்ணுக்கு ஒரு வரைமுறை போல!... எனக்கும் அதே இருவது வயசு தானே... அடுத்த வாரம் லாஸ்ட் செம் எக்சாம் இருக்கிறதை கூட கன்சிடர் பண்ணாம நான் படிக்க வச்சிக்கிரண்ணு சொல்லி தானே கல்யாணம் பன்னினாரு?... இதே மாறியே தங்கச்சிக்கு ஒருத்தரை நம்பி கல்யாணம் பண்ணி வைப்பாரா?' என்று அவள் மனதில் நினைத்த கேள்விக்கு பதில் கொடுக்க பறந்து வந்து கொண்டிருக்கிறான் சந்தோஷ்...