அத்தியாயம் 01

- June 01, 2025

"பொண்ணை அழைச்சிட்டு வாங்கோ" என்று கத்தினார் ஐயர்...

தோழிகளின் படைசூழ வந்த மோனாஶ்ரீ- யின் முகம் செத்துப்போயிருந்தது...

"விடுங்கம்மா!... நான் பாத்துக்கிறேன்" என்று பெண்களிடம் கூறிய செல்வி மோனாவின் கையை பிடித்து அழைத்து வந்து மணமேடையில் மணமகன் அருகில் அமரவைத்தார்...

பொம்மை போல அமர்ந்திருந்தாள் மோனாஶ்ரீ...

மகளின் செத்துப்போன முகத்தை பார்த்த செல்விக்கு ஆறுதல் படுத்தக்கூட நேரமில்லை... ஐயர் கேட்ட பொருட்களை எடுத்துக்கொடுப்பதில் கவனமாக இருந்தாலும் மகளின் மங்கிப்போன முகப்பாவத்தை எண்ணி மனதிலேயே கண்ணீர் வடித்துக்கொண்டார்...

ஆஜபாகுவான உடலை தனதாக்கி அம்சமாக அமர்ந்திருந்தான் மணமகன் தினேஷ் கார்த்திக்... மண்டபத்திலிருந்த பருவ வயது பெண்கள் அனைவரும் அவனைத்தான் வைத்தக்கண் வாங்காமல் பச்சையாக சைட் அடித்துக்கொண்டிருந்தனர்... அவனை சைட் அடிக்க உரிமையானவளோ அக்னியை வெறித்து பார்த்தபடியே அமர்ந்திருந்தாள்...

அவளின் முகபாவத்தை அறிந்த தினேஷ் அவளின் காலை தன் காலால் உரசினான்...

எந்த உணர்வையும் முகத்தில் காட்டாமல் அமர்ந்திருந்த மோனா- வுக்கு அவனின் கட்டைக்கால் உரசல் கடுப்பைக்கொடுத்ததே தவிர காதலை மழைதுளி அளவுக்கூட மலரவைக்கவில்லை...

'ஓ!... மேடமுக்கு என்னை பிடிக்கலயா?... ம்... இந்த DK- வுக்கு இப்போ இருக்குற மிகப்பெரிய சேலஜ்- ன்னா அது உனக்கு என்மேல அபரிவிதமான காதலை அணுவணுவா வரவைக்கிறது மட்டும் தான்!' என்று மனதில் நினைத்துக்கொண்ட தினேஷ் மோனாவின் கையைப்பற்றினான்...

சுற்றி அனைவரும் இருப்பதால் அவனிடம் எதிர்ப்பை தெரிவிக்காமல் அமைதியாய் அமர்ந்திருந்தாள் மோனாஶ்ரீ! இருவது வயதின் தொடக்கத்தில் இருக்கும் பாவை...

இன்னும் சற்று நேரத்தில் அவளின் கழுத்தில் தாலியைக்கட்டி லைசன்ஸ் வாங்கப்போகும் குஷியில் குஷியாக அதே சமயம் கம்பீரமாக அமர்ந்திருந்தான் தினேஷ் கார்த்திக்...

சிவனேஷ் குடும்பத்தின் இரண்டாவது வாரிசு... உலகத்தின் நம்பர் ஒன் இடத்திலிருக்கும் சிவனேஷ் குடும்பத்திற்கு மருமகளாக பல பெண்கள் போட்டிப்போட்டுக்கொண்டிருக்க அந்த வீட்டின் இரண்டாவது வாரிசான DK- விற்கு கிராமத்து பைங்கிளி மோனாஶ்ரீ- யை பிடித்துப்போனது தான் ஆச்சர்யம்...

சம்பிரதாயங்கள் ஒவ்வொன்றாக கணநேரத்தில் அரங்கேறியது.... ஐயர் தாலியை எடுத்து தினேஷிடம் நீட்டி "கெட்டி மேளம் கெட்டி மேளம்" என்று கத்தினார்...

தாலியை வாங்கிய தினேஷ் நொடியும் தாமதிக்காமல் பக்கத்தில் அமர்ந்திருந்தவளின் கழுத்தில் தாலியைப்போட்டு கட்டினான்... மூன்று முடிச்சியையும் அவனே தான் அணிவித்தான்...

மோனாஶ்ரீ- யின் கண்ணில் வழிந்த கண்ணீர் கூட அவள் கண்ணெதிரில் நின்றிருந்த தந்தையை பார்த்ததும் ஒளிந்து கொண்டது... கண்ணில் ஒட்டுமொத்த பயத்தையும் ஒன்று திரட்டி சுந்தரேசனை பார்த்தாள்...

அவளின் கையை இறுக்கமாக பற்றிய தினேஷ் அவள் காதருகில் நெருங்கி... "இனி நீ மோனாஶ்ரீ சுந்தரேசன் இல்லை... மோனாஶ்ரீ தினேஷ் கார்த்திக்- டி என் செல்லப்பாப்பா" என்று மெல்லிய குரலில் கூறினான்...

மோனா அசையவேயில்லை... தினேஷ் அவளின் அசைவை எதிர்பார்க்கவும் இல்லை... ஐயர் சொல்ல சொல்ல அவன் அனைத்து சடங்கையும் சாதுர்யமாக செய்து முடித்தான்...

கடமை முடிந்தது என்ற நினைப்பில் வந்தவர்களை கவனிக்க சென்றார் சுந்தரேசன்... கூடவே மனைவியை அழைத்துக்கொண்டு சென்றுவிட்டார்...

மோனாஶ்ரீ- யின் தோழிகள் அவளுடன் இருந்தனர்... தினேஷ் முக்கியமான கால் பேசிக்கொண்டிருந்தான்...

"நிவி!... அண்ணன்- கிட்ட எப்படியாவது விசியத்தை சொல்லிடுடி... இனிமே இங்க எப்போ வருவன்னு தெரியாது... எங்க போவன்னும் தெரியாது... எப்படியாவது அண்ணன்- கிட்ட விசியத்தை சொல்லி என்னை பாக்க வரசொல்லு- டி!... அப்பா அம்மாவுக்கு நான் எங்க போவன்னு நல்லாவே தெரியும்... அண்ணனை விட்டு பேச சொல்லுடி பிளீஸ்" என்று கெஞ்சலாக கூறினாள் மோனா...

"ஃபோன் கிடைச்சதும் எப்படியாவது சொல்லுறேன் மோனா நீ வருத்தப்படாத!... அந்த சாரை பார்த்தா நல்லவரு மாறித்தான் இருக்குது... எவ்வளவு பெரிய ஆளு!... உன்னை பிடிச்சி போய் தானே கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டாரு... கழுத்துல தாலி ஏறிடுச்சி இதுக்கப்பறமும் பிடிவாதத்தோட இருக்காதடி" என்றாள் நிவி...

"என் பிடிவாதமெல்லாம் இங்க எடுபடாது நிவி... எங்கப்பாவை பாரு எப்படி சந்தோஷமா இருக்காருண்ணு!... பொம்பளை புள்ளையா பொறந்தது தப்பாடி... அவங்க குடும்ப கவுரவத்தை கட்டிக்காப்பாத்தனும்னு என் கனவை அழிச்சிட்டாங்கடி" என்று இயலாமையோடு கூறினாள் மோனா...

"அவரை பத்தி தெரிஞ்சும் ஏண்டி அதையே திரும்ப திரும்ப நினைக்கிற?... விடு உன் வாழ்க்கை இப்படி அமையனும்னு இருக்குது... எல்லாம் தலையெழுத்து! நாமா தலைகீழா நின்னாலும் தலைவிதிப்படி தான் கழுத்துல தாலி ஏறும்... அதுல எந்த மாற்றமும் இல்லை" என்றாள் நிவி...

"ம்... அண்ணன் மட்டும் இருந்திருந்தா தலையெழுத்தையே மாத்தியிருக்கும்- டி!... காலமும் நேரமும் சதி செஞ்சி இன்னைக்கு எனக்கு கல்யாணமும் முடிஞ்சிடுச்சி அதுவும்" என்று மோனா சொல்லும் போதே அங்கு வந்தான் தினேஷ்...

அவனை பார்த்ததும் பேசுவதை நிறுத்திவிட்டு அமைதியானாள் மோனா...

"என்ன பாப்பா அமைதியாகிட்ட?" என்று அவளின் கையை பிடித்தவாரு கேட்டான் தினேஷ்...

அவனின் குரலில் இருந்த கம்பீரத்தை கண்டு நிவிக்கு தொண்டை அடைத்தது... தினேஷின் கையிலிருந்து கையை உருவ முயற்ச்சி செய்த மோனா அவனை பார்க்ககூடவில்லை...

நிவியின் முன்பு சொடக்கிட்டு அவளை அழைத்த தினேஷ்... "யூ கோ" என்று ஆபிசர் போல விரைப்பாக சொல்லவும் அங்கிருந்து ஓடியே விட்டாள் நிவி...

மோனாவின் கையை அழுத்தம் கொடுத்து பிடித்த தினேஷ் அவள் காதருகில் நெருங்கி... "ஏய்!... என்னடி திமிரா?... இந்த துள்ளுற வேலையெல்லாம் என்கிட்ட வச்சிக்காத!... எப்பவும் உன் புருஷனாவே இருக்க மாட்டேன்... DK- வா என்னை மாற வச்சி மயங்கி விழுவுற அளவுக்கு பண்ண வச்சிடாத" என்றான் கட்டன் ரைட்டாக...

அவன் சொன்னதின் அர்த்தம் அவளுக்கு தவறாகப்பட்டது... சட்டென நிமிர்ந்து அவனை பார்த்தாள் மோனா...

கண்ணால் அவள் கண்ணை களவாடிய தினேஷ்... "நீ நினைச்சது சரிதான்!" என்று வில்லத்தனமான சிரிப்பை உதிர்த்தான்...

மோனாஶ்ரீ- யின் உடல் பயத்தில் நடுங்கியது... அவனின் சிரிப்பை கண்டு அவளுக்கு பயம் மட்டுமே பழனி படிகட்டுப்போல அடுக்கடுக்காக உயர்ந்தது...

மோனா- வை இழுத்துக்கொண்டு செல்வி சுந்தரேசன் முன்பு வந்து நின்ற தினேஷ்... "அத்தை மாமா!... நாங்க கிளம்பரோம்... மோனா- வை பாக்கனும்னு நினைச்சா தயங்காம வீட்டுக்கு வாங்க" என்று தகவலாக கூறியவன் அவர்களின் பதிலைக்கூட எதிர்பார்க்காமல் அவளை இழுத்து வந்து காரில் தள்ளினான்...

செல்வியை பார்த்துக்கொண்டே அவன் இழுத்த இழுப்பிற்கெல்லாம் இயல்பாய் நடந்து வந்து காரில் பின்சீட்டில் விழுந்தாள் மோனா...

புடவை முந்தானையை வாயில் வைத்துக்கொண்டு அழுகையை அடக்கியபடி நின்றிருந்தார் செல்வி...

புது மனைவியின் பக்கத்தில் அமர்ந்த தினேஷ் கார் கதவை அடித்து சாத்திவிட்டு மனைவியை விழுங்கும் பார்வை பார்த்தான்...

செல்வியை பார்த்துக்கொண்டிருந்த மோனா அவனின் பார்வை கவனிக்கவில்லை... கார் நகர்ந்தது... தினேஷின் பார்வையில் துளிக்கூட மாற்றமில்லை...

கார் நகர்ந்ததும் தான் தினேஷின் பார்வை கவனித்தாள் மோனா.... அவன் கண் போன திசையை பார்த்தவழுக்கு எரிச்சல் தான் ஏணி உயரத்திற்கு வந்தது... விலகிய இடுப்பு புடவையை எடுத்து மறைத்து விட்டு அந்தப்பக்கம் தலையை திருப்பிக்கொண்டாள்...

பின்னந்தலையை அழுத்தமாக கோதிய தினேஷ் மனைவியின் அருகில் நெருங்கி அமர்ந்து... "இன்னைக்கு நைட்டு மொத்தத்தையும் மாமாவுக்கு காட்டலாம்னு இழுத்து மூடுறியா பாப்பா" என்று சீரியசாக கேட்டான்...

மோனாவின் முகத்தில் இன்ஸ்டன்ட்டாக வேர்வை பூத்தது... நெஞ்சில் பயம் கவ்வ உடல் குளிர் ஜூரத்தில் நடுங்கியது... வெளிறிய முகத்துடன் கணவனை பார்த்தாள் பாவை...

"என்ன பாப்பா? பயமா இருக்குதா?" என்று வில்லத்தனமாக சிரித்தபடியே கேட்டவனை பார்த்து பயம் அதிகமானதே தவிர சற்றும் குறையவில்லை...

எச்சில் விழுங்கிய மோனா காரின் சீட்டை இறுக்கமாக பற்றிக்கொண்டாள்... அவள் உள்ளங்கை முதற்கொண்டு வேர்வைத்துளி வெகுவாய் படர்ந்திருந்தது...

அவளின் பயந்த முகத்தை பார்த்து பற்கள் தெரிய சிரித்த தினேஷ் ஃபோனை எடுத்து யாருக்கோ கால் செய்தான்...

ஓரக்கண்ணால் அவனின் செய்கையை கவனித்த மோனா... 'கடவுளே!... என்னை ஒரு அரக்கன்- கிட்ட மாட்டிவிட்டுட்டியே?... இவன் என்னன்னா ஒவ்வொரு நிமிஷம் ஒவ்வொரு மாறி பேசுறான்... எனக்கு ஒண்ணுமே புரிய மாட்டேங்குது... என்னை எப்படியாவது இவன்- கிட்டருந்து காப்பாத்து' என்று அவள் மணமுருகி போட்ட அப்ளிக்கேஷனை உடனே ரிஜக்ட் செய்து விட்டார் கடவுள்...

"என்னடி வேண்டுதலா" என்று கேட்ட தினேஷ் அவளின் தாடையை பற்றினான்...

முகத்தை அஸ்டகோணலாக்கி அவனை பார்த்த மோனா... "என்ன வி... விடுங்க!" என்று கோபத்துடன் ரோஷமாக கூறினாள்...

"விடுங்க!... ம்... நல்லா இருக்குது ஆனாலும் எனக்கு இப்படி கூப்பிடுறது பிடிக்கலை... உங்க ஊர்ல பொண்ணுங்க பொதுவாக புருஷனை எப்படி கூப்பிடுவாங்க" என்று தினேஷ் கேட்க...

உதட்டை கடித்தபடி அவனை பார்த்தாள் மோனா...

"நீ ஏன் பாப்பா கடிக்கிற?... வெயிட் பண்ணு நைட்டு நான் பொறுமையா கடிக்கிறேன் அவசரப்படாத" என்று அடிமட்டத்திற்கு இறங்கி பேசி அவளை அதீத பதபதைப்புக்கு ஆளாக்கினான்...

"என்ன பாத்தா பயமா இருக்கா பாப்பா" என்று சாதாரணமாக கேட்டவனை பார்த்து உண்மையில் அவளுக்கு பயமாகத்தான் இருந்தது...

"என்னடி முழிக்கிற?... நான் உன்கிட்ட ரெண்டு கேள்வி கேட்டேன்... இன்னும் நீ அதுக்கு பதில் சொல்லல... ம்... சீக்கிரம் ஆன்சர் பண்ணு... இல்லைன்னா பத்து நிமிஷம் கேப் விடாம லிப் லாக் பண்ணுவேன்" என்று அலட்டிக்கொள்ளாமல் கூறினான் தினேஷ்...

"இல்ல!... இல்ல!" என்று அவசரமாக கூறிய மோனா பெருமூச்சு விட்டு... "அம்மா அப்பாவை மாமான்னு தான் கூப்பிடுவாங்க... புதுசா கல்யாணமானவங்க மாமா மச்சான் அத்தான்னு அவங்களுக்கு தகுந்தமாறி கூப்டுக்குவாங்க" என்றாள் படபடப்புடன்...

"சரி!... நீ என்னான்னு கூப்பிடுவ" என்று கேட்ட தினேஷ் அவளின் உதட்டை கட்டை விரலால் கச்சிதமாக நீவினான்...

"என்னான்னு கூப்பிடனும்" என்று அவனிடமே கேட்டாள் மோனா...

"நான் சொல்லுற மாறி கூப்பிடுவியா?" என்று அழுத்தமாக கேட்டான் தினேஷ்...

மேலும் கீழும் தலையை ஆட்டினாள் மோனா...

"ஓகே!... அப்போ மாமான்னு கூப்பிடு... இப்போ இல்லை... உணக்கா எப்போ தோணுதோ அப்போ கூப்பிடு அதுவரைக்கும் இந்த வாங்க போங்கா ஓகே தான்" என்றான் தினேஷ்...

'என்ன இவரு தினுஷா பேசுறாரு!... கடவுளே நல்லா என்னை கோர்த்து விட்டுருக்குற?... இப்படி ஒரு அரக்கன் கையில என் வாழ்க்கை வதைப்படும்னு தெரிஞ்சிருந்தா சத்தியமா அன்னைக்கு காலேஜ் வந்திருக்கவே மாட்டேன்' என்று மனதில் நினைத்துக்கொண்ட மோனா அவனை விட்டு சற்று தள்ளி அமர்ந்தாள்...

அவளையே கூர்ந்து பார்த்தான் தினேஷ்.... காரினுள் அமர்ந்திருந்தபடியே இயற்கையை ரசிக்க ஆரம்பித்தாள் மோனாஶ்ரீ... அவள் அருகில் அமர்ந்தபடியே அவளை உட்சி முதல் பாதம் வரை அளந்தான் தினேஷ்...

புதுக்கதை மக்களே!... காவலனேவுக்கு பெருசா வியூவுஸ் இல்லை அதான் அதை எடுத்துட்டேன்... சர்வம் இன்னும் 10 எபிசோட்- குள்ள முடிஞ்சிடும்... அது முடிஞ்சதும் திரும்ப காவலனே போடுரன்...